Restauracja u Ziyada, Przegorzały, Kraków – widok na niższe pasma górskie
Wiele dni upłynęło od 17 września 2010 do 17 września 2013. Wiele się zmieniło w tym czasie. Jestem pełniejsza o nowe doświadczenia i wypruta z tego czego byłam pewna przez lata. Wypiłam hektolitry „kawy z widokiem” i tej która zmienia perspektywę. Odnalazłam się tak daleko i tak blisko, by wrócić do punktu wyjścia. Najwyższy czas zamknąć „okres turecki” mojej twórczości i otworzyć „okres dojrzałej Polki”. Czytaj dalej
Wierzycie w znaki na niebie i ziemi? Ja chyba zacznę… A to za sprawą historii, która przydarzyła mi się wczoraj, a kontynuacja miała miejsce dzisiaj. Czytaj dalej
Polska. Wracam do Polski. Nie wiem na ile, wiem, że na dłużej niż „na chwilę”. Nie wiem jak będzie i co mnie tak spotka. Czytaj dalej
Czas na moje ostatnie tureckie śniadanie (przynajmniej na najbliższe miesiące). Było wyjątkowo i pozytywnie. Będzie co wspominać.
Pierwsze ciepłe dni wygoniły mnie z domu z aparatem. Oto efekty.
Przed wyjazdem do Polski postanowiłam odwiedzić Bursę a w niej moich największych przyjaciół.
Spacerując tu i tam…
Hurrem w ślepym widzie pobiła Hatice, hmm, chociaż pobiła to za mało powiedziane: otłukła jej maskę i to zdrowo. Wtedy nadchodzi Sumbul Aga i zakrzykuje na Allaha. Podnosi pokrwawioną Hurrem, a wtedy nadchodzi jeszcze jedna służka i wszystko widzi. Czytaj dalej
Krótka galeria znad morza…
Urwałam łeb tej Hydrze!!! Mam mój ikamet. Czytaj dalej
Somewhere between two cultures 